تعریف کاردرمانی (occupational Therapy ):
کاردرمانی به معنی استفاده از تکنیک ها، تمرینها و فعالیتهای درمانی برای از بین بردن یا جلوگیری از مشکلات جسمی و حرکتی، ذهنی وشناختی بیمار است . هدف کاردرمانی بالا بردن کارایی فرد در فعالیتها و افزایش کیفیت زندگی بیماران می باشد.
کاردرمانگر کیست؟
کاردرمانگر فردی است که دارای دانش تخصصی در زمینه آناتومی، فیزیولوژی، کینزیولوژی(حرکت شناسی)، حرکت درمانی،آنالیز حرکت، آنالیز فعالیت و سایرزمینه ها می باشد و تحصیلات دانشگاهی لازم را در این رشته در دانشگاه گذرانده است.
تاریخچه کاردرمانی:
کاردرمانی از رشته های تخصصی توانبخشی است که در اوایل سالهای ۱۹۰۰ میلادی در جهان ودر اوایل دهه ۱۳۵۰ در ایران ایجاد شده است.
درمان در حیطه جسمی به شکلهای زیر است:.استفاده از دانش وروشهای تخصصی درمان برای رفع عواملی که سبب مشکل در فرد شده
.تجویز و ساخت وسائل کمکی مورد نیاز بیمار (ویلچر، واکر، عصا، انواع اسپیلینت)
.آموزشهای درمانی لازم به فرد، اعضای خانواده و مراقبین او (برای مثال آموزشهای لازم برای حفظ وضعیت بدنی مناسب در حین انجام کارهای روزمره زندگی،کار، استراحت و خواب
.ایجاد تطابق بین توانایی های فرد و ویژگیهای او(Body structure & body function) کارهایی که در زندگی انجام می دهد (occupation) و محیط زندگی (environment )برای به حداکثر رساندن کارایی فرد، افزایش اعتماد به بنفس و به طور کلی افزایش کیفیت زندگی.
حیطه های کاری کاردرمانی:
این حیطه ها شامل جسمی، ذهنی و روان می باشد .
حیطه جسمی خود شامل بیماران با مشکلات ارتوپدی، اختلالات اسکلتی عضلانی و بیماران با مشکلات نرولوژیک ( مغز واعصاب ) است
بیماری های مغز و اعصاب عموما این موارد را شامل می شود:
سکته مغزی ،ضربه مغزی فلج مغزی،قطع وآسیبهای نخاعی، بیماریهای نرودجنراتیو ( آ.ال.اس، آلزایمر، ام اس، پارکینسون، پولیو، پست پولیو، هانتینگتون، گیلنباره) و هر آسیبی در سیستم اعصاب مرکزی یا محیطی که مشکل حرکتی ،حسی یا شناختی برای بیمار ایجاد کرده باشد.