اختلالات ساختاری و حرکتی در انسان مشکلات بسیار شایعی هستند و ممکن است همه ما با آنها مواجه شویم . شناسایی و شروع کاردرمانی زود هنگام برای این اختلالات کمک زیادی به بهبودی در این زمینه می کند و در بسیاری از موارد نیاز به درمان های جراحی را کم می کند . همه ما این اصطلاح را شنیده ایم:
“گره ای که با دست باز می شود را به دندان نیندازیم!”
شناسایی به هنگام و در صورت نیاز شروع کاردرمانی برای درمان این اختلالات هم نقش باز کردن گره و به دندان نینداختن آن را دارد.
مزایای کاردرمانی در درمان اختلالات ساختاری و حرکتی
در کاردرمانی ارزیابی جامعی از ساختار بدنی انجام می شود (ارزیابی بیومکانیکال) و اختلالات ساختاری و حرکتی شناسایی شود .
عضلات، مفاصل، تاندون ها، لیگامانها و قسمتهایی که اختلال ساختاری برای بدن ایجاد کرده اند شناسایی می شود
درمان های دستی و حرکتی مورد نیاز برای عضلات و ساختار های ضعیف شروع می شود
عملکرد های مختلف بدن در رابطه با وجود اختلالات ساختاری مد نظر قرار می گیرند
محیطی که فرد با توجه به اختلال خود در آن کارهای روزمره را انجام می دهد از نظر ارگونومیک مورد بررسی و آنالیز قرار می گیرد
پس از آنالیز دقیق محیط اصلاحات و تطابقات محیطی صورت می گیرد
آکیوپیشن ها (کارهایی) که فرد به صورت روزمره انجام می دهد مورد بررسی و آنالیز قرار می گیرد
اصلاحات و تطابقات لازم برای کارهای روزمره با توجه به اختلالی که فرد با آن مواجه است ، انجام می شود
چه زمانی به کاردرمانی مراجعه کنیم؟
برای درمان اختلالات اسکلتی عضلانی هر چه زود تر به کاردرمانی مراجعه شود نتیجه بهتری در درمان بدست می آید. یادتان باشد که تنه ی یک نهال کوچک خیلی نسبت به یک درخت تنومند انعطاف بیشتری دارد و قابلیت اصلاح در نهال بالاتر است. بنابراین به محض شناسایی هر یک از اختلالات ساختاری و حرکتی قبل از آنکه فرصت طلایی و مفید شما از دست برود به کاردرمانی مراجعه نمایید تا مشکل در تعداد جلسات کمتری حل شود.
تا چه مدت به کاردرمانی مراجعه کنیم؟
هر بیماری و اختلال ساختاری به مدت زمان مشخصی برای بهبودی نیاز دارد. بنابراین مراجعه به کاردرمانی تا زمانی ادامه می یابد که تراپیست شما شروع به کم کردن جلسات درمان در هفته نماید. در نهایت پس از بهبودی و به تشخیص متخصص کاردرمانی درمان قطع خواهد شد. در صورت مراجعه به موقع، بسیاری از اختلالات در حدود 4-3 ماه ماه بهبود پیدا می کنند. اما اگر مراجه به موقع نباشد ممکن است درمان اختلالات ساختاری و حرکتی حتی تا چند سال به طول انجامد.
توضیح اجمالی اختلالات ساختاری و حرکتی شایع به زبان ساده:
افتادگی شانه
در این اختلال وقتی از روبرو یا پشت به بیمار نگاه می کنید یک شانه نسبت به شانه دیگر پایین تر قرار می گیرد (برای بهتر مشخص شدن افتادگی شانه می توان بیمار را روبروی یک صفحه مدرج قرار داد)
پشت گرد (قوز پشت)
در این اختلال زمانی که از نمای طرفی به بیمار نگاه می کنیم در ناحیه کتف و شانه ها برجستگی مشاهده می کنیم.
وضعیت بدنی سر به جلو
در این حالت وقتی از پهلو به بیمار نگاه می کنیم، سر جلو تر از خطی قرار می گیرد که کتف، لگن و مچ پاها را بهم وصل می کند.
اسکولیوز
در این حالت وقتی بیمار به جلو خم می شود در پشت قفسه سینه یک برجستگی را مشاهده می کنیم. در اسکولیوز ستون فقرات بیمار دارای انحراف می باشد.
.
.
در اینجا شما را به دیدن فیلم کوتاهی در رابطه با اسکولیوز و درمان آن دعوت می کنیم
.
.
گودی کمر (قوز کمر)
در این حالت وقتی بیمار صاف می ایستد و به دیوار تکیه می دهد در فاصله پشت کمر و دیوار فضای زیادی قابل مشاهده است.
کف پای صاف
در این حالت قوس طولی پا وجود ندارد و کف پا صاف است. در حالتی از این اختلال اندکی قوس وجود دارد و زمانی که وزن روی پا قرار می گیرد کف پا صاف می شود.
قوس بیش از حد پا
در این حالت قوس طولی پا بیش از حد است. یک راه ساده برای تشخیص وضعیت قوس پا در منزل سیاه کردن کف پا و گذاشتن پا روی کاغذ و وزن اندازی روی پا است که با توجه به شکلی که از پا روی کاغذ ایجاد می شود تا حدودی می توان وضعیت قوس را مشخص کرد.
زانو ضربدری
در این حالت وقتی بیمار صاف می ایستد زانو ها نسبت به مچ پاها به هم نزدیک تر هستند و گاهی چرخش داخلی لگن و کوتاهی عضلات داخلی ران وجود دارد.
زانو پرانتزی
در این حالت وقتی بیمار صاف می ایستد زانو ها از هم فاصله زیاد و غیر طبیعی دارند و از نظر ظاهری زانوها شبیه دو کمان یا دو پرانتز هستند.
در فیلم زیر فشار های وارده بر زانو را در این دو عارضه ببینید:
عقب زدگی زانو
در این اختلال در حالت ایستاده وقتی از پهلو به زانو ها نگاه می کنیم، عقب رفتگی در آنها مشاهده می شود.
راه رفتن روی پنجه
در این حالت بیمار به صورت دائم یا گاه گاه بر روی پنجه راه می رود و گاهی بع علت پایین بودن تعادل زمین خوردن را تجربه می کند.
راه رفتن با پنجه به خارج
در این حالت بیمار هنگام راه رفتن پنجه پاها را به سمت خارج می گذارد
راه رفتن با پنجه به داخل
در این حالت بیمار هنگام راه رفتن پنجه پاها را به سمت داخل می گذارد